fondo

lunes, 8 de junio de 2015

Memoria dun curso formidable

Boas familia!!!

-Corría o mes de setembro de 2012, e eu estaba nerviosísima, tiña a reunión de pais e nais, unha reunión moi importante para min que sabía que marcaría os meus próximos 3 anos de traballo. As mans temblábanme ao igual que a voz. Ese día conseguín distinguirvos e pouco mais pero saín da reunión con boas vibracións.
-Os primeiros meses foron duros porque non sempre sabes como actuar cando un neno/a chora porque non quere entrar na escola, porque non te quere
Pouco a pouco os pequenos foron aprendendo a quererme e eu tamén fun aprendendo a querelos a eles.  Que rápido aprendían, canta ilusión desprendían os seus ollos, cantas risas, cantos descubrimentos
    - Chegados a este punto teño que ser como Sara e deixar voar aos meus patos. Que gran grupo!!!
    - Non quero despedirme sen darvos unha e mil veces as grazas por todo o que vos implicastes e participastes coa escola. Foi alucinante para min e para eles tamén. Verlles as caras de emoción cando traían algo da casa ou cando vos vían aparecer pola porta non tiña prezo.  
-Esta é, en resumo unha carta de despedida e agradecemento a todos e todas. Gracias por ser unha familia para min e por permitirme ser unha familia para vós e gracias infinitas aos meus pícaros porque a súa luz me fixo feliz durante tres anos inesquecibles.






14 comentarios:

  1. E agora q digo despois de ver isto? Éntrame tal tristura cando penso que agora si é o final de tres anos maravillosos...xa non teremos máis eses "deberes" que nos mandabas para os marabillosos proxectos que fixeches, nin haberá máis pallasos de primavera...esas visitas q faciamos á aula cando había algunha celebración...
    Rocío nunca te esqueceremos, durante estes tres anos os papis fixemos unha pequena gran familia á que ti e A. pertenecedes.
    Acórdaste daquela poesia? "Ensinarás a voar pero non voarán o teu sono.
    Ensinarás a soñar... "
    Que sorte tiveron os nosos nenos de ter ao seu lado todos os días a unha persoa marabillosa que os ensinou a voar, a soñar, a aprender...
    Grazas mil grazas por ensinarnos tamén tanto os pais.
    Espero que isto non sexa unha despedida, as familias de corazón como esta non se rompen así de súpeto, seguro que nos quedan aínda bos momentos para compartir como fixemos fai tan poco...por min non haberá problema asegurocho!!!
    Querémoste!!!

    ResponderEliminar
  2. Me acuerdo de la primera reunión del cole como si fuera ayer. Yo iba con Lúa ( con mes y medio) en el carrito y Suso nos presentó a la que sería la profe de tres años y una chica levantó la mano y mostró una tímida sonrisa. Subimos a la clase y me encontré con alguna mamá conocida pero casi todas desconocidas. Que clase más bonita con sus globos colgando del techo y los nombres de nuestros niños en las mesas.
    A los pocos dias de terminar el periodo de adaptación veo que Noa sabe escribir su nombre y quedé super sorprendida.
    LLegó el Samaín y Noa vino con una araña pintada en la cara y búhos hechos con cáscaras de nueces y pipas de calabaza y pensé "cómo se lo curra esta profe".
    Y comenzamos el segundo trimestre con el proyecto "protagonista", nos abriste el cole a las familias y nos dejaste enganchados y madre mia cuanto me emocioné al ver el libro de mi protagonista.
    Pasan los cursos y algún compañero se fue y otros vinieron. Ver a mi hija cómo jugaba a ser la profe Rocio o ver como jugaba con los imanes en la nevera haciendo que eran las rutinas me enseñaban un poco de lo que hacia en el cole. Y cómo no este blog, nuestra pequeña ventana a la clase de nuestros niños. Cuantas cosas hemos descubierto, nos hemos reido y emocionado al ver este blog. Gracias por hacernos participes de él.
    Pero nuestra "Sara" particular tiene que dejar volar a sus patitos para que sigan recorriendo el maravilloso mundo escolar que tienen que experimentar. Sé que tendrán de todo: profes mejores, peores con vocación y con menos vocación. Pero aunque es verdad que el primer profesor es dificil de olvidar, contigo va a ser imposible.
    Pero "Sara" tienen otros pollitos que le esperan y aunque no será lo mismo te puedo asegurar que fijo que con dos familias podrás contar (la de Noa y Álvaro) que estamos encantadas que seas tú la que enseñes a nuestros pequeños a volar.
    Por favor Rocio no pierdas nunca el amor que tienes por tu trabajo y por los niños. Gracias por ser como eres. Te queremos

    ResponderEliminar
  3. "E de supeto pechase o telón e un gran aplauso escoitase..."este debe ser o final d esta maravillosa obra maestra. E o teu traballo Rocío, encantoume coñecerte.Grazas por todo, non te equivoques que todo o que pasou estés 3 años foi froita do teu traballo, o que os papas e mamas participemos so e porque trasmites a ilusión polo que fas e que trasmites.Temos 2 mamas moita sorte de poder seguir outro pouco contigo e eso en parte tamen nos axuda a respirar tranquilas.Gracias por axudar me cada vez que estaba pérdida, o teu apoio foi básico. Polo que Sara debes estar moi contenta xa que o ensinado nunca se esquece e os teus patiños xa saben voar sos.Ata sempre.

    ResponderEliminar
  4. Después de lo dicho por estos padres no sé muy bien que decir, porque han expresado perfectamente el sentir de todos. Rocío, has conseguido algo que no es fácil y es que todos nos sintamos orgullosos de la profesora de nuestros hijos. También quería aprovechar para agradecer el alto grado de participación de algunos padres, en los proyectos de la prehistoria y china; nosotros estuvimos un poco vaguetes. Habeis derrochado una imaginación y un trabajo difíciles de superar, pero que gracias a él nuestros hijos pudieron comprender lo sucedido en esa otra etapa de la vida así como en otra cultura.
    Gracias, Rocío, por haber despertado en nuestros hijos el interés por la lectura y la escritura. Gracias por inculcarles el respeto por sus compañeros, seguro que tuviste que mediar en más de un conflicto. Para nosotros ha sido mágico el compartir estos años contigo. Te llevas todo nuestro respeto y admiración. Enhorabuena y te deseamos toda la suerte del mundo en los años venideros.

    ResponderEliminar
  5. Después de lo dicho por estos padres no sé muy bien que decir, porque han expresado perfectamente el sentir de todos. Rocío, has conseguido algo que no es fácil y es que todos nos sintamos orgullosos de la profesora de nuestros hijos. También quería aprovechar para agradecer el alto grado de participación de algunos padres, en los proyectos de la prehistoria y china; nosotros estuvimos un poco vaguetes. Habeis derrochado una imaginación y un trabajo difíciles de superar, pero que gracias a él nuestros hijos pudieron comprender lo sucedido en esa otra etapa de la vida así como en otra cultura.
    Gracias, Rocío, por haber despertado en nuestros hijos el interés por la lectura y la escritura. Gracias por inculcarles el respeto por sus compañeros, seguro que tuviste que mediar en más de un conflicto. Para nosotros ha sido mágico el compartir estos años contigo. Te llevas todo nuestro respeto y admiración. Enhorabuena y te deseamos toda la suerte del mundo en los años venideros.

    ResponderEliminar
  6. Después de lo dicho por estos padres no sé muy bien que decir, porque han expresado perfectamente el sentir de todos. Rocío, has conseguido algo que no es fácil y es que todos nos sintamos orgullosos de la profesora de nuestros hijos. También quería aprovechar para agradecer el alto grado de participación de algunos padres, en los proyectos de la prehistoria y china; nosotros estuvimos un poco vaguetes. Habeis derrochado una imaginación y un trabajo difíciles de superar, pero que gracias a él nuestros hijos pudieron comprender lo sucedido en esa otra etapa de la vida así como en otra cultura.
    Gracias, Rocío, por haber despertado en nuestros hijos el interés por la lectura y la escritura. Gracias por inculcarles el respeto por sus compañeros, seguro que tuviste que mediar en más de un conflicto. Para nosotros ha sido mágico el compartir estos años contigo. Te llevas todo nuestro respeto y admiración. Enhorabuena y te deseamos toda la suerte del mundo en los años venideros.

    ResponderEliminar
  7. Ainda que xa está todo dito, vou a ser un pouco repetitiva e poñerme a escribir.

    Rematan 3 anos maravillosos, cheos de momentos inesquecibles:

    - o 1º día que subimos a clase, ese no que ti estabas nerviosísima, e eu pensando en a ver como ibas a ser...(pasei 8 anos neste cole e non tiña recordo especial de ningunha das clases, agora si hai unha especial: a clase da profe Rocío, a nosa "pofe Totio"

    -O proxecto protagonista, proxecto que resumiría coa palabra ILUSIÓN (ilusión de Carlos o fin de semana que trouxo esa preciosa caixa, a ilusión que tiña enchendoa das suas cousiñas, a ilusión nosa escollendo con el as fotos, ilusión e nervios o día que fun a clase, ilusión ó recibir ese libro tan especial...
    E en este punto, con este proxecto, foi onde quedei totalmente enganchada a este fantástico blog. Blog que me serviu para enterarme de cousiñas que Carlos non me contaba, para rirme e emocionarme, e para compartir palabras contigo e con outras mamis.

    -Gracias polas fantásticas viaxes ás que nos convidaches:
    Retrocedemos no tempo e leváchesnos xunto ós nosos peques a esa fantástica cova decorada con un magnífico arte rupestre.
    Achegachesnos a un país maravilloso, China, con unha cultura impresionante!
    Foron uns proxectos inolvidables, nos que Carlos disfrutou e aprendeu moitísimo (e a súa mamá tamén!) e creo que, en gran parte grazas a eles, sente esa enorme curiosidade por coñecer a historia, outros paises, outras culturas...

    Podería seguir recordando moitos mais momentos, moitas mais cousas: o samaín. os namorados, os paiasos de primavera (que guapisim@s!!)...) pero non acabaría mais, e toca ir rematando.

    Foron 3 anos maravillosos, nos que os nosos "PICAROS" estiveron coa MELLOR "SARA".
    Unha "SARA" a que NUNCA ESQUECEREMOS, e sempre a LEVAREMOS NOS NOSOS CORAZONS.

    Rocío, como ben dixo Nuria, ti e A. pertencedes a nosa pequena gran familia de corazón (que por certo, encántame esa definición do que conseguimos formar entre tod@s), e eso non se pode romper por un "simple" cambio de ciclo.

    Despedímonos de Educación Infantil, pero non da profe ROCIO!

    QUEREMOSTE!!

    ResponderEliminar
  8. Bueno, a primeira vez que escribo aquí e vai ser ó final dun ciclo, un ciclo que, como xa dixestes, foi moitísimo mellor do que ningún de nós imaxinaríamos xamais hai 3 anos. Simplemente quero felicitar a nosa profe Rocío, non solo polo cariño que lle deches ós nosos pequenos, senón porque é moi difícil que alguén en tan pouco tempo se gañe o respeto, admiración e cariño de toda unha familia; tes que estar moi orgullosa, pouca xente chega a iso partindo simplemente dun traballo; no teu caso, unha paixón e unha maneira de entender a ensinanza. Es todo un exemplo a seguir.
    Nada mais, volver a repetir que te queremos moito e que gracias a ti sempre teremos un maravilloso recordo de esta etapa tan bonita das nosas vidas e da vida dos nosos pequenos.

    ResponderEliminar
  9. Bueno familia!!!
    A verdade é que nunca deixades de sorprenderme. Que felicidade escoitar todo isto, que inxección de motivación tan grande...
    Dende que son pequena sei ao que me quero adicar e vos facédelo tan doado!
    Eu vou seguir aquí para todo o que precisedes porque o vínculo que formamos estes 3 anos é formidable.
    Grazas, mil grazas por todo. Este curso será inolvidable por mil cousas, oxalá todo o que me espere de aquí en adiante salga así de ben!
    Rafa, non te preocupes, leo os teus comentarios todas as veces que faga falta, en infantil temos que repetir as cousas moitas veces, e nós ainda somos de infantil!!!! jajajajajaja!!!
    Diego, que alegría lerte!! moitas grazas, de corazón, polas túas bonitas palabras, pero asegúroche que se as "miñas familias" non fosen como son, como sodes, esto non sería posible.
    Familia, mil grazas!!!!

    ResponderEliminar
  10. Que bonito Rocío, eres un gran exemplo a seguir e seguro que se van acordar siempre desa profe de infantil...
    Ao final non puiden ir ao cole vervos, pero gracias a este blog téñovos controlados/as ;)
    Un bico a todos e a todas

    ResponderEliminar