A china en 5 anos

Seguimos pola China moi, moi animados!

Se a semana pasada traballamos a localización, a bandeira e as vilas e cidades chinas, esta semana tocoulle o quenda ás vivendas mais características, ás pagodas e a buda. 

Tamén, e aproveitando que o venres imos a celebrar o día da paz, fixemos dous murais; un con aspectos positivos e outro con aspectos negativos relativos a China. Entre os positivos está o cariño e o coidado aos maiores, o amor que existe no seo da familia, a importancia de compartir e xogar uns cos outros… e como negativos vimos as continuas guerras pola conquista do poder, a situación das mulleres de pés vendados, o tratamento que se lles dá aos nenos para preparalos para as olimpíadas, o traballo infantil… Está a resultar un traballo moi interesante. Cando estea rematado sacarei fotos para que poidades comentar cos vosos peques.

Ademais, coma sempre, seguides a traer cousiñas e a traballar dende a casa. Esta semana os peques aportaron:

María:

Trouxo un traballiño no que nos explicaba como son os números en chinés e a forma que teñen de contar do 1 ao 10 empregando unha soa man. Ademais trouxo a moeda de China tanto en billete como en moeda. Encantounos vela e tocala. 

Ángela: 

Aportou un fermoso dragón para cada compañeiro que estamos desexando pintar e decorar con multitude de cores.

Noa: trouxo o conto de Mulán. Aínda non o limos pero en breve caerá.

Nuria: cando vin esta auténtica lámpada china, quedei asombrada, e os seus compañeiros tamén.  Agora temos que probar a ver si acende.

Carla: moito pintou esta pequecha!!! Veu cargadiña de debuxos sobre o tema da paz. 

Álvaro:

Estar enfermo fundiulle xa que nos fixo toda unha exposición do que é unha cometa e todos os usos que lle dan ou lle deron nalgún momento en China. Ademais, non perdades detalle, a cometa, é unha cometa da paz. Que boa idea Álvaro!!!!!

Pero ademais de información, este neno trouxo corazón. Resulta que encontraron 13 lapis fermosos cunha boneca chinesa. Nese momento xurdiu a inquedanza de que facer  xa que na aula somos 14 e non 13. Álvaro nin corto nin perezoso dixo que a el non lle importaba quedar sen o lapis, que prefería darlle un a cada un dos seus “amiguitos” como el di.  Que lección mais boa pequerrecho!!! Por suposto alabeino diante dos compañeiros e todos quedaron pasmados coa acción de Álvaro.

Este feito non o podía pasar por alto así que decidín darlle un bolígrafo de bigote igual que o da profe. Que contento marchou e eu que orgullosa quedei deste pequecho.